!! राष्ट्राय स्वाहा !!

प्यादा.. (टीप - हि कविता काल्पनिक आहे, माझ्याशी संबंध नाही) बधिरतेच्या दुनियेतला मी आहे प्यादा, इथे कुणी राजा, कुणी उंट, पण मी आपला साधा। कुणी चाले सरळ, तर कुणी तिरपे पण मी चाले 1 कदम हा एकच वादा, ना थोडा ना कम ना उससे ज्यादा, बधिरतेच्या दुनियेतला मी आहे प्यादा, इथे कुणी राजा, कुणी उंट, पण मी आपला साधा। कुणा वाटे भीती कुना वाटे शक्ती, मला गमावल्या वाचून कोणास वाटे किती, तरीही ना ठरे मी निरर्थक ना टाकाऊ रीती, बधिरतेच्या दुनियेतला मी आहे प्यादा, इथे कुणी राजा, कुणी उंट, पण मी आपला साधा। खरंच आहे का हि दुनिया इतकी बधिर, इथे कोणाला ना कोनावाचून राहे धीर, प्याद्याची कसली चूक दुनिया ला हवेत वझीर, मग इथे प्रश्नच उरत नाही कोणी असल्याचा आधा, बधिरतेच्या दुनियेतला मी आहे प्यादा, इथे कुणी राजा, कुणी उंट, पण मी आपला साधा। शुभम जगताप.

सहवास एवलीश्या रूपाने जन्मास आलो, स्वप्न रुपी जगास एकरूप झालो, देहस्वरूपी लाभले आम्हास भाग्य रे, अखंड निस्वार्थ निर्मळ माता पितांचा सहवास रे, दे भाग्य सदा देवा सतत कर्म करविण्या, या दुनियेत रमण्या असाच चिरंतन सहवास लाभो। चिखलात उमलते दुर्मिळ असे कमळ, तरी असते सर्व परिस्थितीत ते निर्मळ, वासरू वाचून गाई नेहमीच प्रेमाची उपाशी, पंखावाचून कसा उडेल तो पक्षी आकाशी, जीवन जगण्या लागते मणी उत्कट भाव, संकटांवर मात करण्या नेहमी स्वतःशीच धाव। त्याला नि मला दोघांना हि मिळे सहवास, त्याचा योग्य वापर करी त्यास प्रयत्नांची कास, नीती, कर्म आणि अखंड कृतीचा विश्वास, घे माणसा मोकळ्या जीवनाचा प्रत्येक श्वास, अडचणी, अपयशापोटी होऊ नकोस तू निराश, प्रेमळ सहवासातूनच मिळेल माणुसकीचा ध्यास। -शुभम जगताप

देता का? मला न मिळाले क्षण त्या दोघा जीवांचे, वयोवृद्ध पण मनमोकळ्या स्वावलंबी मनाचे, त्या कळवल्या आजीआजोबा च्या मूर्तीचे, नातू म्हणून जगण्यास न लाभलेल्या स्मृतीचे, नवनिर्मितीने निर्माण केलेल्या दिव्य दृष्टीचे, निश्चय, विश्वास, नि अपार कष्टाच्या सृजन सृष्टीचे, देता का कोणी मज क्षण त्या अमूल्य जीवाचे, हसऱ्या पण दोघात तिसऱ्या निरागस मनाचे। का कळेना का दुनिया होते इतकी भकास, राहतात कोंडी सोडोनि दोघांसी वृद्धाश्रमास, कारे तो बनतो इतका निष्ठुर मिळोनि धनास, विसरुनी जातो आपल्या माता पित्याच्या श्रमास, दे दान त्या दोन जीवास देवा माझ्या स्वरूपाचे, मिळो मजदेखील लाभ त्या निर्विकार क्षणाचे, देता का कोणी मज क्षण त्या अमूल्य जीवाचे, हसऱ्या पण दोघात तिसऱ्या निरागस मनाचे। -शुभम जगताप