!! राष्ट्राय स्वाहा !!

आज कालच्या जगात माणसं इतकी हुशार आणि चाणाक्ष झालेली आहेत कि त्यांनी चाणक्य नीतीचा नवा अध्याय जगाला ज्ञात करावयास सुरुवात केली. अशा प्रकारचा लेख का तर समाज हा कशाप्रकारे जगतिकीकरणाच्या दृष्टीने बहुआयामी आहे, आणि यामध्ये सामान्य माणुस कशाप्रकारे आपले अस्तित्व निर्माण करण्यासाठी भौतिक जगाचा उपभोग घेतोय आणि शिकार होतोय, या गोष्टीची खंत मनाला वाटली म्हणून मांडण्याचा हा प्रामाणिक प्रयत्न. मदत... आजकालाच्या जगात मदत घेणं आणि देणं इतकं महाग आणि धोकादायक झालाय कि दिलेली मदत परतफेड करणार्याला शोधायला इंटेलिजन्स एजन्सी ची मदत घ्यावी लागणार कि काय असच वाटतंय, कारण आपल्या किमान गरजा इतक्या भरमसाठ वाढल्यात कि पोटासाठी शेजारच्यांच्या घरातली साखर पण कमी गोड वाटायला लागली, स्वाववलंबन आणि श्रमनिष्ठा हे फक्त आता व्यक्तिमत्व विकासाच्या पुस्तकातील धडेच राहणार बहुतेक. या मॉडर्न जगात शस्रात्मक साधनांचा वापर कमी तर विचारांच्या लढाईतील शब्दांची AK47 आणि विरोधाचे रणगाडेच युद्धासाठी वापरले जातायेत. जो तो आपल्या पाठींब्यासाठी अशा प्रकारच्या मॉडर्न चाणक्यनितीचा वापर करताना त्याचा शिकार / विरोधी म्हणून आप...

गेल्या अनेक वर्षापासून डॉ. भीमराव आंबेडकर हे नाव थोर समाजसुधारक आणि युगपुरुष म्हणून ऐकत होतो, आज प्रत्यक्षात त्यांच्या विषयी काही लिहिण्याचा योग आला. त्यांच्याविषयी खूप काही अभ्यास नाही पण साध्या आणि सामान्य माणसाला गवसलेला हा व्यक्ती मांडण्याचा प्रयत्न करीत आहे.  आयुष्यात समाज हितासाठीची केलेली अनेक कामे चौदार तळं, काळाराम मंदिर, असपृश्यता निर्मूलन, लोकशाहीचे संविधान, आणि अनेक कामे केलेल्या या महापुरुषाला वंदन करून लेखास सुरुवात करतो. सिद्धार्थाच्या आयुष्याचे दोन अस्तित्व होते, एक म्हणजे समाज हिताचं आणि दुसरं राष्ट्र संरक्षणाचं, कि   ज्यात त्यांनी समाज हितासाठी समाज कार्य करणाऱ्या आणि समाज परिवर्तन करणाऱ्या भिक्षुकांचं अस्तित्व निवडलं आणि सिद्धार्थ बुद्ध झाले. अश्याच स्वरूपाचं अस्तित्व हे या युगपुरुषाचं आहे कि ज्यांनी समाजातील वेशिवरच्या कुष्ठरोग्याचं आयुष्य मिळालेल्या समाजाला पुन्हा सशक्त करण्यासाठी आणि समाज प्रवाहात आणण्यासाठी अतोनात कष्ट घेतले आणि एक नवीन स्थान या समाजालाच नव्हे तर इथल्या प्रत्येक व्यक्तीला मिळवून दिले. अशा व्यक्तीला आपण एखाद्या समाजाचा देवपुर...

लहानपणापासून चार भिंतींच्या चाकोरीत रडत-खडत बळजूबरीने शिक्षण घेत असल्याच्या अनुभव माझ्या बरोबर आपल्याला पण आला असावा, कि ज्यामध्ये भरमसाठ लिखाण , पर्वताएवढी भोकमपट्टी, नरकात भोगल्या जाणाऱ्या शिक्षा अशा अनेक पेचप्रसंगांना आपण सामोरे गेले असणार. अनेकदा अशा शिक्षणाच्या पिंजऱ्यात भविष्यातील पाळलेला पोपट म्हणुन बनून राहण्यापेक्षा या प्रवाहातून बाहेर पडून नवीन जलमार्गाच्या प्रवासासाठी निघालेले अनेक खलाशी जगाला अज्ञातच राहिले. कदाचीत काळाच्या ओघाने त्यातल्या काहींना जगासमोर आणण्याचं काम देखील काही लोकांनी करून त्यासर्वांच्या प्रयत्नांना मानवंदनाच मिळवुन दिली. मधल्या काळात एक सिनेमा पण आला, अभिनेते श्री. भरत जाधव यांचा ज्यात आजकालच्या विद्यार्थ्यांची परिस्थिती सध्याच्या शिक्षणाचा देवावर असलेल्या श्रद्धा-अंधश्रद्धेसारखा बाजार चालवला जात आहे आणि त्यात देवाला अर्पण केलेल्या बळीच्या प्राण्यासारखी दाखवली आहे. आणि अन्य प्रसंगातून आनखी बराच संदेश आपल्याला मिळालेला आहे, त्यामुळे खोलात शिरत नाही आपणही सूज्ञ आहात. सध्याच्या शाळा आणि त्यांना Seesaw सारख्या खेळात सतत खालचा दर्जा दाखवणारे कोचिंग ...